A. Tanımı
MADDE 386- Tüketim ödüncü sözleşmesi, ödünç
verenin, bir miktar parayı ya da tüketilebilen bir şeyi ödünç alana devretmeyi,
ödünç alanın da aynı nitelik ve miktarda şeyi geri vermeyi üstlendiği
sözleşmedir.
B. Hükümleri
I. Faiz
1. Genel olarak
MADDE 387- Ticari olmayan tüketim ödüncü
sözleşmesinde, taraflarca kararlaştırılmış olmadıkça faiz istenemez.
Ticari tüketim ödüncü sözleşmesinde,
taraflarca kararlaştırılmamış olsa bile faiz istenebilir.
2. Faize ilişkin özel kurallar
MADDE 388- Tüketim ödüncü sözleşmesinde faiz
oranı belirlenmemişse, kural olarak ödünç alma zamanında ve yerinde o tür
ödünçlerde geçerli olan faiz oranı uygulanır.
Sözleşmede aksine bir hüküm yoksa,
belirlenen faiz, yıllık olarak ödenir.
Faizin anaparaya eklenerek birlikte
yeniden faiz yürütülmesi kararlaştırılamaz.
II. Zamanaşımı
MADDE 389- Ödünç alanın, ödünç konusunun
teslimine ve ödünç verenin de bu şeyin teslim alınmasına ilişkin istemleri,
diğer tarafın bu konuda temerrüde düşmesinden başlayarak altı ayın geçmesiyle
zamanaşımına uğrar.
III. Ödünç alanın ödeme güçsüzlüğü
MADDE 390- Ödünç alan, ödünç sözleşmesinin
kurulmasından sonra ödeme güçsüzlüğüne düşerse ödünç veren, ödünç konusunun
tesliminden kaçınabilir.
Ödünç veren, ödünç alanın
sözleşmenin kurulmasından önce ödeme güçsüzlüğüne düşmüş olduğunu daha sonra
öğrenmişse, aynı hakka sahiptir.
C. Para yerine verilen şeyler
MADDE 391- Ödünç alana, sözleşmede
kararlaştırılan para yerine, kıymetli evrak veya ticari mallar verilirse,
borcun tutarı, bunların teslim zamanı ve yerindeki borsa ya da piyasa değeri
üzerinden hesaplanır; aksine yapılan sözleşme geçersizdir.
D. Geri verme zamanı
MADDE 392- Ödüncün geri verilmesi konusunda
belirli bir gün ya da bildirim süresi veya borcun geri istendiği anda muaccel olacağı kararlaştırılmamışsa ödünç alan,
ilk istemden başlayarak altı hafta geçmedikçe ödüncü geri vermekle yükümlü
değildir.
